Nasza ulubiona Kawiarnia Moja

Kawiarnia Moja przy ul. Dąbrowszczaków w ostatnich dwóch latach jest naszym ulubionym miejscem kameralnych spotkań z nauką i naukowcami. Kuszą wyśmienite ciasta i gustowny wystrój wnętrza. Kawiarnia ta jest nieco "na uboczu", poza starówkowymi, turystycznymi szlakami, można więc liczyć zawsze na gościnny stolik. A latem także pod parasolami.

Chruścikowo, energetycznie i naukowo

Dziś w wywiadzie dla Radio Wnet biolodzy z Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach oraz Prodziekan dr hab. Elżbieta Królak przesyłają specjalne pozdrowienia dla Collegium Copernicanum i prof. Czachorowskiego i jego studentów :).

Obserwacje i naukowe inspiracje, prawdziwe dyskusje a pod mikroskopem i w próbówkach chruściki. Energetyczne brzmienia, pasjonujące doświadczenia chemiczne i fizyczne, kolorowe graffiti, a to wszystko z dodatkiem wielu dziecięcych uśmiechów - tak bawiliśmy się na Pikniku Ekologiczno–Naukowym, zorganizowanym na terenie IPCZD przez Zespół Szkół Specjalnych nr 78 im. Ewy Szelburg – Zarembiny.

Piknik był podsumowaniem projektu „Nie trać energii! – przełącz się z nami na tryb oszczędny”, sfinansowany przez Fundusz Partnerstwa, ze środków pochodzących z NFOŚiGW w ramach Programu Szkoły dla Ekorozwoju realizowanego przez Fundację Partnerstwo dla Środowiska. Zarówno projekt, jak i piknik objęła swym patronatem Pani Burmistrz Dzielnicy Wawer – Jolanta Koczorowska. Pod kolorowymi namiotami szybko zrobiło się tłoczno - niesamowite doświadczenia chemiczne i fizyczne, silnik hybrydowy, kolejka magnetyczna, ekologiczny decoupage, warsztaty z tworzenia papieru czerpanego, zielone warsztaty ekologiczno-florystyczne, zajęcia z mikroskopem, loteria fantowa – to tylko niektóre z licznych atrakcji przygotowanych dla wszystkich, którzy przybyli, aby przywitać z nami lato.

Piknik uświetnił występ Zespołu ENEJ, który prosto z Olsztyna przywiózł ze sobą dobrą energię i mnóstwo radości.

Zofia Wojciechowska (tekst i zdjęcie)

Naukowcy "U Artystów"

Restauracja "U Artystów" na ul. Kołłątaja wielokrotnie gościła kameralne spotkania z nauką. Jest tu sporo miejsca i przytulne salki z możliwością wykorzystania rzutnika multimedialnego. Dodatkowym tłem są czasowo zmieniane wystawy prac plastycznych. Stwarza to symboliczny klimat bezpośredniego obcowania nauki ze sztuką, co w pełni oddaje akademicki klimat Olsztyna.
Bez wątpienia sztuka, złaszcza ta obecna w przestrzeni publicznej, ułatwia kontakt z ludźmi twórczymi, w różnorodny sposób poszukujacymi.
Powoli masa krytyczna zostaje przekraczana i rodzi się specyficzna, urokliwa tradycja otwartej nauki i sztuki. Kameralne spotkania w kawiarni znakomicie uzupełniają coraz liczniejsze artystyczne happeningi uliczne i wystawy w witrynach księgarni, pubów czy sklepów. Sukces wynika ze spotkania się we współdziałaniu doświadczenia mistrzów (profesorów), niepokornego i poszukującego młodzieńczego zaangażowania studentów (i licealistów) oraz mądrego mecenatu miasta. Niezwykle ważnym elementem są relacjonujące media... oraz obecność "zwykłych" ludzi.

Stanisław Czachorowski

Przemożna chęć poznawania świata

Człowiek ma w sobie nieodpartą chęć poznawania świata. Najpełniej widoczne jest to w okresie dziecięcym i młodzieńczym. Pewnym problemem jest to, że współczesna szkoła nie potrafi w pełni wykorzystać tego potencjału ciekawości. Cywilizacyjnie ciągle się uczymy.
Kiedy niedawno wybrałem się nad Jezioro Długie w Olsztynie, aby pomóc pewnemu licealiście w rozpoczęciu projektu badawczego do olimpiady biologicznej (tematem są chruściki jako bioindykatory stanu środowiska), po kilku minutach zjawiła się Malwinka. Wracała akurat z przedszkola i od razu zaciekawiła się tym, co robimy. Opowiadała o sobie i pytała z wielką ciekawością o to, co się "w wodzie rusza". Mama Malwinki nie mogła swojego przedszkolaka "odciągnąć" na obiad do domu.
Ciekawość świata jest przeogromna. I do jego poznawania nie starczy tego, co robi się w szkole. I nie dotyczy to tylko przedszkolaków ale i "emerytów". Dlatego coraz większym zainteresowaniem cieszą się różnego rodzaju centra nauki, wykłady otwarte, pikniki naukowe. Z tego powodu warto podtrzymywać naszą olsztyńską kawiarenkę naukową oraz ciągle próbować nowych rozwiązań. Bo skoro jest tylu ludzi ciekawych wszystkiego, to warto się z nimi spotykać i zarażać pasją poznawczą.
Potrzebujemy jednak większego wsparcia ze strony środowiska akademickiego i naukowego. Wsparcia w postaci tej odrobiny czasu poświęconego na spotkania i trud popularnego (prostego w języku i poglądowego w objaśnianiu) przygotowania mini-wykładu oraz swobodnej dyskusji. Jeśli nie wystarczy odwołanie się do misji uniwersytetu otwartego, niech przekona chociaż promocja nauki i zabdanie o przyszłych "konsumentów" wiedzy - przyszłych studentów oraz podatników łożących na badania naukowe.

Jesienią znowu rozpoczynamy cykliczne spotkania - a już dziś zapraszamy do aktywnego uczestnictwa i współtworzenia olsztyńskiej kawiarenki naukowej. W czasie wakacji sporóbujemy zorganiozwać kilka kameralnych spotkań z nauką i naukowcami ... "pod gruszą".

Stanisław Czachorowski

Młody Stary Zaułek

Stary Zaułek na olsztyńskiej Starówce upodobali sobie młodzi ludzie, studenci różnych kierunków ale z przewagą tych artystycznie uzdolnionych (i artystycznie nawiedzonych). W Starym zaułku narodził się Nocnik i wiele innych drobnych inicjatyw, pączkujących na całą okolicę.

Kameralnych spotkań z nauką niewiele w tym miejscu zorganizowaliśmy do tej pory, ale to klimatyczne miejsce i niespokojnymi, młodymi duszami, które warto czasem odwiedzić w poszukiwaniu otwartych głów do dyskusji wszelakich.

St.Cz.

W kawiarni wszystkiego nie zobaczysz

Systematycznie zachęcamy do kameralnych spotkań w pozauniwersyteckiej przestrzeni publicznej, ale nie "zamiast" lecz "równolegle". W kawiarni wszystkiego nie można zobaczyć. Warto więc korzystać z różnorodnych dni nauki, nocy naukowców, pikników naukowych czy targów technologii, aby odwiedzić laboratoria i naukowców w ich "środowisku naturalnym". Spotkania w kawiarni są uzupełniającą formą i realizacją idei uniwersytetu otwartego. Spotkania w kawiarni są propozycją zarówno dla naukowców jak i ludzi spoza uniwersytetu

Niejednokrotnie spotykam się z pytaniem „Po co się spotykać w kawiarni, dzielić się pomysłami, dzielić się wiedzą”? Bo przecież ktoś to może podchwycić, podsłuchać, wykorzystać w wyścigu szczurów, wyprzedzić. Egoistyczna chciwość zabija uniwersytecką kreatywność i izoluje. Prawdziwa nauka nie może się rozwijać w izolacji. Dlatego m.in. tak wiele uwagi poświęca się zwiększeniu mobilności polskich naukowców: poprzez wyjazdy, Internet i publikacje. My proponujemy interdyscyplinarne spotkania w kawiarni, bez napuszonego rytuału i akademickiej celebry.

Wiedza jest czymś, co przyrasta, gdy się ją dzieli z kimś, wymienia. Tak jak w bajce o stoliczku nakryj się (nie zużywa się). Trafnie to kiedyś opisał Ludwik Fleck, nazywając kolektywami myśliwymi. Dzisiaj co prawda słowo „kolektywnie” – z powodów historycznych – ma inne zabarwienie, więc niechętnie się nim posługujemy. Prawdziwa nauka powstaje w dyskusji: tej nieformalnej jak w kawiarni, ale i w czasie seminariów i konferencji, w formie publikacji, książek itd.

Spotkania są różne i otwarte bez wstępnego klasyfikowania, wartościowania, bez zbędnego światowego splendoru. Globlokalizm nie jest pustym, akademickim słowem.

Stanisław Czachorowski