Świętość w życiu zwykłego człowieka

21 stycznia (czwartek), Kawiarnia Moja (ul. Dąbrowszczaków 10), godz. 17.30, spotkanie z prof. Haliną Romanowska-Łakomy i dyskusja ph. "Świętość w życiu zwykłego człowieka" na podstawie jej kiążki "O sakralnych możliwościach człowieka" (wyd. w 2003 r.).

Tematem książki jest współczesne rozumienie świętości w procesie jakościowych przemian wewnętrznych człowieka. Zdaniem Autorki, potencjał świętości jest zawarty w każdym z nas. Książka ukazuje wizerunek człowieka nowej jakości (Nowy Człowiek) i jego drogę od potencjalności do realności świętego wymiaru. Książka adresowana jest do filozofów, antropologów, psychologów, psychoterapeutów, osób zainteresowanych duchowymi możliwościami człowieka naszej epoki i współczesnymi zjawiskami religijnymi.
Fragment książki
O Autorce

Książkę będzie można także przeczytać wcześniej na miejscu w kawiarni. W ten sposób chcemy zaproponować nową formę dyskuji: udostępnić książkę wcześniej, do samodzielnego przejrzania (w kawiarni spotykać się z naukowacami można także za pośrednictwem druku) a następnie spotkanie i dyskusja na konkretnym problemem.

"Prawdziwa odpowiedzialność rodzi się z sumienia, które powinno być źródłem ludzkiej odpowiedzialności. Nie każda jednak osoba postrzegana przez nas jako odpowiedzialna „korzysta” ze swojego sumienia. Nie każda odpowiedzialność człowieka kształtuje się pod wpływem sumienia. Jedynie człowiek, który staje się świadomy swojej odpowiedzialności za to, co wydarza się wokół niego oraz - w jakimś sensie - za losy świata, znajduje się pod wpływem sumienia. Zanim wykona on jakieś odpowiedzialne zadanie życiowe wsłuchuje się w swoje sumienie.
Brak odpowiedzialności za kosmos jest jednocześnie brakiem odpowiedzialności za swoją mała wioskę, za swoje dzieci, za siebie. Jesteśmy bowiem wszyscy mieszkańcami kosmosu, choć niektórzy z nas stale się dziwią i nie zauważają tego. Będąc mieszkańcami naszych domów, które mieszczą się w ramach kosmosu, nie możemy wykazywać postawy bycia odpowiedzialnym wyłącznie za życie bliskich, a brak czuwania nad życiem jako całością. Stworzymy bowiem zagrożenie dla naszego życia i naszych bliskich. Zagrożenie we wszechświecie jest zagrożeniem naszym.
Sumienie biologiczne przypomina nam o tym, że przyjmując postawę uniwersalną chroniącą życie, nie stoimy w sprzeczności z partykularną postawą wobec życia. Uniwersalna postawa chroni bowiem wszelkiego życia. Ale też przypomina, że człowiek musi od czasu do czasu przestać myśleć o sobie, a nawet zapomnieć o sobie, o swoich przyjemnościach, musi się nawet przemęczyć się, nie dokarmić i niedospać, wybrać drogę ascezy, jeśli wymaga tego takie powszechne uniwersalne dobro jakim jest życie . Przypomina o tym, iż człowiek powinien umieć oddać się innym słabszym, wymagającym opieki, powinien zauważyć, tych którzy cierpią, a także dostrzec ludzi cichych, nieznanych, lecz chroniących życie oraz, powinien umieć przeciwdziałać ludziom złym i podłym niszczącym życie innych istot.
Sumienie biologiczne przypomina jednak przede wszystkim o tym, iż powinniśmy sami wyjść z kręgu zła akceptującego deptanie życia. Jeśli prawidłowo odczytujemy imperatywy swego biologicznego sumienia, to dowiadujemy się, że nie możemy zaczynać czynić dobra dookoła siebie jeśli pobłażamy sobie w sprawach podstawowych związanych z dobrem jakim jest życie jako takie, będące stale dla nas Tajemnicą."

H. Romanowska-Łakomy